สอนให้พี่รู้จักการแบ่งเวลาอย่างเหมาะสม ทำให้พี่มีวินัยในตัวเองมากขึ้น ได้เรียนรู้การใช้ชีวิตและการทำงานร่วมกับผู้อื่นมากขึ้น เปิดโอกาสในการทำสิ่งต่างๆ ที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้ทำมาก่อน และที่สำคัญที่สุด คือโอกาสที่ได้เจอเพื่อนดีๆ ที่พี่เชื่อว่าน้องไม่สามารถหาจากที่ไหนได้อีกแล้ว เพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันเมื่อยามมีปัญหา เพื่อนที่คอยร่วมทุกข์ ร่วมสุข เรียน เล่น กิน นอน ด้วยกัน เพื่อนที่จริงใจต่อกัน คงหาจากที่อื่นได้ยากจริงๆ ค่ะ มากไปกว่านั้น โรงเรียนได้ปลูกฝังอุดมการณ์และจิตสำนึกที่มีต่อสังคม ให้เรารู้จักช่วยเหลือผู้อื่น ให้เรานำความสามารถที่เรามีไปใช้พัฒนาประเทศชาติของเราต่อไปในอนาคต

ทำไมถึงกล้าเรียกอย่างเต็มปากว่าเป็นบ้านหลังที่สอง? สามปีที่ผ่านมาที่ผมใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนประจำแห่งนี้ มีครูอาจารย์ที่คอยอบรมสั่งสอนทั้งความรู้คุณธรรมและการใช้ชีวิต ผมมีเพื่อนที่คอยอยู่ด้วยกันตลอดทั้งวัน 24 ชั่วโมงร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน ผมมีความสัมพันธ์รุ่นพี่รุ่นน้องที่แน่นแฟ้นยิ่งกว่าที่ไหนๆ ผมมีสถานที่ที่คุ้นเคยและรู้สึกปลอดภัย สถานที่โปรดที่ทำให้เรามีความสุข คลายจากความเศร้า โรงเรียนนี้มอบโอกาสให้เด็กเยอะมากๆ ผมชอบประโยคประโยคหนึ่ง คือ “With great power, comes great responsibility” “ด้วยศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ ตามมาซึ่งความความรับผิดชอบอันใหญ่หลวง” ผมจึงรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสเข้ามาบ่มเพาะศักยภาพของตัวเองที่โรงเรียนแห่งนี้ ได้มีบ้านหลังที่สองเป็นโรงเรียนแห่งนี้ และที่สำคัญที่สุด คือได้มีโอกาสแบกรับความรับผิดชอบและความคาดหวังของคนในสังคม พร้อมๆกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆของผมทุกคนครับ

ตอนนั้นลองสมัครสอบเข้าโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ เพราะเคยเห็นรุ่นพี่ที่เก่งๆ หลายคนไปเรียนที่นั่น พี่โชคดีที่สอบติดเข้ามาได้ ตอนแรกก็ลังเลอยู่ว่าจะไปเรียนดีไหม ถ้าไปเรียนมันก็อยู่ไกลจากบ้านพี่มาก จากที่ปกติอยู่กับคุณพ่อ คุณแม่ทุกวัน ถ้าไปเรียนก็จะเจอกันน้อยลงมาก ตอนนั้นพี่นี่สับสนมากเลยแหละ อยู่โรงเรียนเดิมมันก็มีข้อดี เราไม่ต้องปรับตัวอะไรมาก แต่ถ้าไปเรียนที่มหิดลวิทยานุสรณ์ก็ต้องปรับตัวเยอะมาก ต้องทำอะไรเองทั้งหมด เจอเพื่อนใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ในที่สุดพี่ก็ตัดสินใจไปเรียนที่มหิดลวิทยานุสรณ์ค่ะ เหตุผลก็แค่ไม่อยากใช้ชีวิตแบบเดิมๆ ที่บ้าน อยากลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง ช่วงแรกๆ ของการเป็นนักเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์เป็นอะไรที่ค่อนข้างยากเลยแหละ ต้องปรับตัวทั้งการใช้ชีวิตประจำวัน และการเรียน แต่น้องๆ ไม่ต้องกังวล เพราะว่าที่นี่เค้าอยู่กันแบบครอบครัวค่ะ
ตอนเข้ามา ม.4 ใหม่ๆ เวลามองพี่ๆ ม.6 พี่ก็แอบนึกในใจว่าทำไมพี่เค้าเก่งจัง ผ่านชีวิตโหดๆ แบบนั้นไปได้ยังไง แต่พอพี่ก้าวมาถึงจุดๆ นี้ มันทำให้พี่รู้ว่า มันไม่มีอะไรยากเกินความสามารถของเราหรอกค่ะ ขอแค่เราตั้งใจ ไม่ยอมแพ้ อย่ากลัวที่จะลองทำอะไรใหม่ๆ อย่ากลัวว่าเราจะทำมันไม่ได้ พี่อยากให้น้องตั้งใจค่ะ พยายามค้นหาตัวเองให้เจอ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ

สำหรับโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ แน่นอนว่าแต่ละคนก็อาจจะนิยามแตกต่างกันไป และสำหรับพี่ เมื่อสามปีที่แล้ว โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์แห่งนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับโรงเรียนอื่นมากมายหรอก โรงเรียนแห่งนี้ก็โรงเรียนม.ปลายธรรมดา ๆ นี้แหละ ทว่าตลอดสามปีที่ผ่านมา โรงเรียนแห่งนี้กลับทำให้ความคิดของพี่เปลี่ยนไป โรงเรียนประจำแห่งนี้ ได้สอนหลายสิ่งหลายอย่างให้กับพี่ โรงเรียนประจำแห่งนี้ ได้ทำให้พี่รู้จักเพื่อนสนิท ที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ โรงเรียนประจำแห่งนี้ทำให้นิยามคำว่า โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ สำหรับพี่ คือ “โอกาส”